زمان تقریبی مطالعه: 5 دقیقه
 

بشر بن براء انصاری





بِشر بن بَراء، صحابی و انصاری است.


۱ - طایفه بِشر



بِشربن بَراء، صحابی انصاری، از طایفه بنی سلمه است.
[۱] ابن هشام، سیرة النبویّة، چاپ مصطفی سقّا، ابراهیم ابیاری، و عبدالحفیظ شلبی، بیروت، ج۲، ص۱۹۶.


۲ - مادر بِشر



مادرش خلیده، دختر قیس بن ثابت، از قبیله اَشجع از طایفه بنی دُهمان بود.

۳ - حضور بشر در غزوات



او و پدرش،براء بن معرور، در بیعت عقبه، به سال دوازدهم بعثت، شرکت داشتند.
[۲] ابن هشام، سیرة النبویّة، چاپ مصطفی سقّا، ابراهیم ابیاری، و عبدالحفیظ شلبی، بیروت، ج۲، ص۸۱.

بشر در غزوه بدر، احد، خندق، حدیبیه و خیبر شرکت داشت.
ابن هشام به حدیبیه اشاره نکرده است.
[۶] ابن هشام، سیرة النبویّة، چاپ مصطفی سقّا، ابراهیم ابیاری، و عبدالحفیظ شلبی، بیروت؛ ج۲، ص۱۰۳).


۳.۱ - ماموریت بشر در غزوه اُحد


در غزوه احد جزو پنجاه تیرانداز مأمور تنگه احد بود.
[۷] محمدبن عمر واقدی، کتاب المغازی للواقدی، چاپ مارسدن جونس، لندن ۱۹۶۶، ج۱، ص۲۴۳.

پیامبر اکرم صلّی اللّه علیه وآله وسلّم، میان او و واقد بن عبدالله تمیمی، هم‌پیمان بنی عَدی، عقد اخوت بست.

۴ - شأن نزول آیه ۸۹ بقره



ابن هشام در شان نزول آیه ۸۹ سوره بقره گفته است که معاذبن جَبَل و بشربن براء به یهود مدینه گفتند: این همان پیامبری است که شما به ظهور وی بشارت می‌دادید و اوصاف او را برای ما می‌گفتید و انتظار داشتید که به واسطه او بر ما پیروز شوید؛ پس چرا اکنون ایمان نمی‌آورید و انکار می‌کنید.
[۱۱] ابن هشام، سیرة النبویّة، چاپ مصطفی سقّا، ابراهیم ابیاری، و عبدالحفیظ شلبی، بیروت، ج۲، ص۱۹۶.

پیامبر اسلام بشر را سید قبیله‌اش، یعنی بنی سلمه خواند، و جَدّبن قَیس را که مردی بخیل بود، عزل کرد.
[۱۲] محمدبن عمر واقدی، کتاب المغازی للواقدی، چاپ مارسدن جونس، لندن ۱۹۶۶، ج۲، ص۵۹۱.
[۱۳] ابن هشام، سیرة النبویّة، چاپ مصطفی سقّا، ابراهیم ابیاری، و عبدالحفیظ شلبی، بیروت، ج۲، ص۱۰۴.

به گفته شَعبی و ابن عایشه، پیامبر اکرم صلّی اللّه علیه وآله وسلّم سیادت بنی سلمه را به عمروبن جَموح دادند.
ولی ابن اثیر این گفته را چندان درست نمی‌داند.

۵ - نحوه شهادت بشر



بشر در غزوه خیبر از گوشت زهرآلودی که زنی یهود به نام زینب بنت حارث برای پیامبر هدیه آورده بود، خورد و به محض فرو بردن لقمه، رنگش تغییر کرد.
بعضی گفته‌اند که در همان مجلس و گروهی معتقدند که پس از یک سال تحمل درد، درگذشت.
[۱۵] محمدبن عمر واقدی، کتاب المغازی للواقدی، چاپ مارسدن جونس، لندن ۱۹۶۶، ج۲، ص۶۷۸.
[۱۶] احمدبن حسین بیهقی، دلائل النبوة، بیروت ۱۴۰۵، ج۴، ص۲۶۲.
[۱۷] ابن هشام، سیرة النبویّة، چاپ مصطفی سقّا، ابراهیم ابیاری، و عبدالحفیظ شلبی، بیروت، ج۳، ص۳۵۳.

به گفته واقدی، بعضی شخص مسموم را مبشربن براء دانسته اند، اما این سخن پذیرفته نشده است.
[۱۹] محمدبن عمر واقدی، کتاب المغازی للواقدی، چاپ مارسدن جونس، لندن ۱۹۶۶،ج ۲، ص۶۷۹.


۶ - منابع جهت مطالعه



ابن اثیر، اسدالغابة فی معرفة الصّحابة، بیروت.
ابن سعد، طبقات الکبری، چاپ احسان عباس، بیروت.
ابن هشام، سیرة النبویّة، چاپ مصطفی سقّا، ابراهیم ابیاری، و عبدالحفیظ شلبی، بیروت.
احمد بن حسین بیهقی، دلائل النبوة، بیروت ۱۴۰۵.
محمد بن حسن طوسی، رجال الطّوسی، نجف ۱۳۸۰/۱۹۶۱.
محمد بن عمر واقدی، کتاب المغازی للواقدی، چاپ مارسدن جونس، لندن ۱۹۶۶.

۷ - پانویس


 
۱. ابن هشام، سیرة النبویّة، چاپ مصطفی سقّا، ابراهیم ابیاری، و عبدالحفیظ شلبی، بیروت، ج۲، ص۱۹۶.
۲. ابن هشام، سیرة النبویّة، چاپ مصطفی سقّا، ابراهیم ابیاری، و عبدالحفیظ شلبی، بیروت، ج۲، ص۸۱.
۳. ابن سعد، طبقات الکبری، چاپ احسان عباس، بیروت، ج۳، ص۵۷۰.    
۴. ابن سعد، طبقات الکبری، چاپ احسان عباس، بیروت، ج۳، ص۵۷۰-۵۷۱.    
۵. محمدبن حسن طوسی، رجال الطّوسی، نجف ۱۳۸۰/۱۹۶۱، ج۱، ص۲۸.    
۶. ابن هشام، سیرة النبویّة، چاپ مصطفی سقّا، ابراهیم ابیاری، و عبدالحفیظ شلبی، بیروت؛ ج۲، ص۱۰۳).
۷. محمدبن عمر واقدی، کتاب المغازی للواقدی، چاپ مارسدن جونس، لندن ۱۹۶۶، ج۱، ص۲۴۳.
۸. ابن سعد، طبقات الکبری، چاپ احسان عباس، بیروت، ج۳، ص۵۷۰۵۷۱.    
۹. محمدبن حسن طوسی، رجال الطّوسی، نجف ۱۳۸۰/۱۹۶۱، ج۱، ص۲۸.    
۱۰. بقره/سوره۲، آیه۸۹.    
۱۱. ابن هشام، سیرة النبویّة، چاپ مصطفی سقّا، ابراهیم ابیاری، و عبدالحفیظ شلبی، بیروت، ج۲، ص۱۹۶.
۱۲. محمدبن عمر واقدی، کتاب المغازی للواقدی، چاپ مارسدن جونس، لندن ۱۹۶۶، ج۲، ص۵۹۱.
۱۳. ابن هشام، سیرة النبویّة، چاپ مصطفی سقّا، ابراهیم ابیاری، و عبدالحفیظ شلبی، بیروت، ج۲، ص۱۰۴.
۱۴. ابن اثیر، اسدالغابة فی معرفة الصّحابة، بیروت، ج۱، ص۱۸۴.    
۱۵. محمدبن عمر واقدی، کتاب المغازی للواقدی، چاپ مارسدن جونس، لندن ۱۹۶۶، ج۲، ص۶۷۸.
۱۶. احمدبن حسین بیهقی، دلائل النبوة، بیروت ۱۴۰۵، ج۴، ص۲۶۲.
۱۷. ابن هشام، سیرة النبویّة، چاپ مصطفی سقّا، ابراهیم ابیاری، و عبدالحفیظ شلبی، بیروت، ج۳، ص۳۵۳.
۱۸. محمدبن حسن طوسی، رجال الطّوسی، نجف ۱۳۸۰/۱۹۶۱، ص۹.    
۱۹. محمدبن عمر واقدی، کتاب المغازی للواقدی، چاپ مارسدن جونس، لندن ۱۹۶۶،ج ۲، ص۶۷۹.


۸ - منبع


دانشنامه جهان اسلام، برگرفته از مقاله شماره۱۳۸۲.    






آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.