بشر بن براء انصاریبِشر بن بَراء، صحابی و انصاری است. ۱ - طایفه بِشربِشربن بَراء، صحابی انصاری، از طایفه بنی سلمه است. [۱]
ابن هشام، سیرة النبویّة، چاپ مصطفی سقّا، ابراهیم ابیاری، و عبدالحفیظ شلبی، بیروت، ج۲، ص۱۹۶.
۲ - مادر بِشرمادرش خلیده، دختر قیس بن ثابت، از قبیله اَشجع از طایفه بنی دُهمان بود. ۳ - حضور بشر در غزواتاو و پدرش،براء بن معرور، در بیعت عقبه، به سال دوازدهم بعثت، شرکت داشتند. [۲]
ابن هشام، سیرة النبویّة، چاپ مصطفی سقّا، ابراهیم ابیاری، و عبدالحفیظ شلبی، بیروت، ج۲، ص۸۱.
بشر در غزوه بدر، احد، خندق، حدیبیه و خیبر شرکت داشت. ابن هشام به حدیبیه اشاره نکرده است. [۶]
ابن هشام، سیرة النبویّة، چاپ مصطفی سقّا، ابراهیم ابیاری، و عبدالحفیظ شلبی، بیروت؛ ج۲، ص۱۰۳).
۳.۱ - ماموریت بشر در غزوه اُحددر غزوه احد جزو پنجاه تیرانداز مأمور تنگه احد بود. [۷]
محمدبن عمر واقدی، کتاب المغازی للواقدی، چاپ مارسدن جونس، لندن ۱۹۶۶، ج۱، ص۲۴۳.
پیامبر اکرم صلّی اللّه علیه وآله وسلّم، میان او و واقد بن عبدالله تمیمی، هم‌پیمان بنی عَدی، عقد اخوت بست. ۴ - شأن نزول آیه ۸۹ بقرهابن هشام در شان نزول آیه ۸۹ سوره بقره گفته است که معاذبن جَبَل و بشربن براء به یهود مدینه گفتند: این همان پیامبری است که شما به ظهور وی بشارت می‌دادید و اوصاف او را برای ما می‌گفتید و انتظار داشتید که به واسطه او بر ما پیروز شوید؛ پس چرا اکنون ایمان نمی‌آورید و انکار می‌کنید. [۱۱]
ابن هشام، سیرة النبویّة، چاپ مصطفی سقّا، ابراهیم ابیاری، و عبدالحفیظ شلبی، بیروت، ج۲، ص۱۹۶.
پیامبر اسلام بشر را سید قبیله‌اش، یعنی بنی سلمه خواند، و جَدّبن قَیس را که مردی بخیل بود، عزل کرد. [۱۲]
محمدبن عمر واقدی، کتاب المغازی للواقدی، چاپ مارسدن جونس، لندن ۱۹۶۶، ج۲، ص۵۹۱.
[۱۳]
ابن هشام، سیرة النبویّة، چاپ مصطفی سقّا، ابراهیم ابیاری، و عبدالحفیظ شلبی، بیروت، ج۲، ص۱۰۴.
به گفته شَعبی و ابن عایشه، پیامبر اکرم صلّی اللّه علیه وآله وسلّم سیادت بنی سلمه را به عمروبن جَموح دادند. ولی ابن اثیر این گفته را چندان درست نمی‌داند. ۵ - نحوه شهادت بشربشر در غزوه خیبر از گوشت زهرآلودی که زنی یهود به نام زینب بنت حارث برای پیامبر هدیه آورده بود، خورد و به محض فرو بردن لقمه، رنگش تغییر کرد. بعضی گفته‌اند که در همان مجلس و گروهی معتقدند که پس از یک سال تحمل درد، درگذشت. [۱۵]
محمدبن عمر واقدی، کتاب المغازی للواقدی، چاپ مارسدن جونس، لندن ۱۹۶۶، ج۲، ص۶۷۸.
[۱۶]
احمدبن حسین بیهقی، دلائل النبوة، بیروت ۱۴۰۵، ج۴، ص۲۶۲.
[۱۷]
ابن هشام، سیرة النبویّة، چاپ مصطفی سقّا، ابراهیم ابیاری، و عبدالحفیظ شلبی، بیروت، ج۳، ص۳۵۳.
به گفته واقدی، بعضی شخص مسموم را مبشربن براء دانسته اند، اما این سخن پذیرفته نشده است. [۱۹]
محمدبن عمر واقدی، کتاب المغازی للواقدی، چاپ مارسدن جونس، لندن ۱۹۶۶،ج ۲، ص۶۷۹.
۶ - منابع جهت مطالعه• ابن اثیر، اسدالغابة فی معرفة الصّحابة، بیروت. • ابن سعد، طبقات الکبری، چاپ احسان عباس، بیروت. • ابن هشام، سیرة النبویّة، چاپ مصطفی سقّا، ابراهیم ابیاری، و عبدالحفیظ شلبی، بیروت. • احمد بن حسین بیهقی، دلائل النبوة، بیروت ۱۴۰۵. • محمد بن حسن طوسی، رجال الطّوسی، نجف ۱۳۸۰/۱۹۶۱. • محمد بن عمر واقدی، کتاب المغازی للواقدی، چاپ مارسدن جونس، لندن ۱۹۶۶. ۷ - پانویس
۸ - منبعدانشنامه جهان اسلام، برگرفته از مقاله شماره۱۳۸۲. |